Yaşadığım Bir Anı ( Duyuru - Kaybolma )

Henüz çok küçüktüm kaç yaşlarında olduğumu hatırlayamıyorum. İstanbul'un bir semtinde oturuyorduk ama hangisinde olduğumu bilmiyorum geçmiş zamanı anneme sordum oda bana Yeni Bosna dedi. Bir gün oyun oynarken evin önünde mahallenin çocuklarının peşine takılıp gittim. Tanımadığım yerlere, evin önünden de hayli uzaklaşmıştım. Ağlamaya başladım, hep ağlıyordum. Tanımadığım insanlar bana nerede oturduğumu soruyorlardı. Polis amca geldi, bana nerede oturduğumu sordu? Adres bilmiyordum, annemin adını evin şeklini ve evin altında bir dükkan olduğunu ve yukarlarda oturduğumuzu söyledim. Bu sırada annem kaybolduğumu belediyeye anons yaptırmış. Polis amcalar beni polis arabasına bindirmişlerdi, dolaştırıyorlardı. Annem beni arıyormuş, bizde annemi ararken yolda annemi gördüm. Anne, anne diye bağırdım. Polis amcalar arabayı durdurup, beni teslim ettiler, annem ağlıyordu. Ben de çok korkmuştum. Annemde çok korkmuştu. Annem ve polis amcalar bir daha uzaklara gitmemi söylediler, ben de tamam dedim. Anneme kavuştuğum zaman çok mutlu olmuştum. Bu benim ilk kayboluşum değildi, bir kaç kez daha kaybolmuştum. Yediğim azarlardan olsa gerek kaybolma anılarını hiç unutmadım, çocukluğumda kalan benim için... =)




2000 (Anı)

Ben Kimim (Otobiyografi örneği)

29.10.1989 Tekirdağ Çorlu doğumluyum. Babam Kayserili, annem Mersin doğumlu. Babamı henüz küçük yaşta kaybetmiş, annem tekrar evlilik yapmıştır.
Büyüdükçe babamın öldüğünü annemden öğrendim. Benden sonra olan çok sevdiğim üç kardeşlerimin üvey olduğunu öğrendim. Fark eden bir şey olmadı onları çok seviyorum. İyi ki onlar gibi kardeşlerim var. Okul hayatım da en çok İngilizceyi seviyorum. Bu konuda kendimi geliştirmek istiyorum. İmkanlar neyi gösterir bilemiyorum.
17.8.1999 saat 03:00' de bir deprem yaşadık o gece çok korkmuştum. Arkadaşlarımızı ve öğretmenlerimizi kaybettik. Bu benim için en büyük acı oldu. Okulumuza doğru dürüst gidemedik sokaklarda yaşadık. İnşallah böyle bir acı daha yaşamayız, şimdi ailem ve ben ayakta durmaya çalışıyoruz. Güzel günlerin bizi beklediğine inanıyorum.
26 kiloyum 1-1.30 boyunda kumral yeşil gözlüyüm kitap okumayı, yazmayı seviyorum. Hoşuma giden şeyleri yerim. Meyve ve tatlıyı severim.
Sinemaya giderim. Bilgi ve öğreten her bir kişi benim için öğretmendir, öğretmenler benim için en değerli insanlardır. Her doğru insan benim için arkadaştır. Bu yıl bütün arkadaşlarıma ve kendime ders yılı boyunca başarılar dilerim. Burcu Nermin Özhan

6-A  - İlk adım ilköğretim Okulu (Samsun)

( Kompozisyon derslerinde ki başarılarımdan dolayı İlk adım ilköğretim okulunun gazetesinin  yazarlığın da görevlendirildim.)

2000